Jazzduo Majazztic (saxofoon & gitaar) speelde in december 2015 achtergrondjazz bij Universiteit Nijenrode in Breukelen. U hoort een medium up tempo jazznummer.
Take the A Train is een jazznummer geschreven door Billy Strayhorn in 1939 voor het orkest van Duke Ellington. De ‘A-train’ uit de titel slaat op een metrolijn in New York. Die toentertijd liep van Brooklyn, via de wijk Harlem naar het noorden van Manhattan.
Het nummer is een jazzstandard en een swing stuk bestaande uit 32 maten. Kenmerkend is het tweede akkoord, D7♭5 (voor C-instrumenten). Dat heeft wel wat weg van de stoomfluit van een trein. In een uitvoering van het Duke Ellington Orchestra is het nummer onder meer te vinden op het album “Live At Newport” (1956).
Jazzbandleider/componist
Edward Kennedy (Duke) Ellington (Washington D.C., 29 april 1899 – New York, 24 mei 1974) was een Amerikaans jazzpianist, orkestleider en componist.
Ellington wordt geboren als zoon van de ober-kelner James Edward Ellington, die ooit in het Witte Huis werkte en daarna een cateringservice heeft. Zijn vader probeert de kinderen op te voeden zoals dat in die dagen in een burgerlijke middenstandsfamilie gebruikelijk is. Zijn eerste pianolessen krijgt de jonge Ellington op zevenjarige leeftijd van zijn moeder Daisy Kennedy Ellington.
Aanvankelijk heeft hij er weinig plezier in en worden de lessen gestaakt. Maar als hij op veertienjarige leeftijd de pianist Harvey Brooks hoort spelen, ontvlamde zijn interesse. Vanwege zijn deftige verschijning word hij door zijn klasgenoten al in zijn jeugd “Duke” (hertog) genoemd. Zijn carrière als professioneel musicus begint toen hij zeventien jaar oud is.
Veelzijdig componist
Duke Ellington is een veelzijdig jazzcomponist wiens invloed op de muziek tussen de jaren twintig en de jaren zestig van de 20e eeuw niet gering is. Hij is een van de grootste Amerikaanse componisten. Zijn grote successen zijn: Take the A Train, Satin Doll, Rockin’ in Rhythm, Mood Indigo, Caravan en Sophisticated Lady. In jaren 20 en de jaren 30 werkt hij veel samen met Irving Mills, vanaf 1930 het meest met Billy Strayhorn.
Veel van zijn composities zijn speciaal op bepaalde musici van zijn orkest toegeschreven: Johnny Hodges, Bubber Miley, Cootie Williams, Joe „Tricky Sam“ Nanton, Barney Bigard, Ben Webster, Harry Carney, Sonny Greer, Otto Hardwick en Wellman Braud. Een van de bekendste van deze stukken is Concerto for Cootie (1940). Sommige musici uit zijn band bereiken zelf sterstatus zoals Jimmy Blanton en Ben Webster.
Ellington schrijft ook filmmuziek voor Black and Tan Fantasy (1929), Anatomy of a Murder (1959) en Paris Blues (1961) (met de acteurs Paul Newman en Sidney Poitier als jazzmusici).
Bron: Wikipedia
Recente reacties